Wat gaat er verloren?

Focus en terug in het zadel!

Waar ik goed op ga is rust, regelmaat en beweging. Elke dag loop ik een rondje van een uur, ik fiets veel en doe elke dag de 5 tibetaanse yoga oefeningen. Vanaf het moment dat we in lockdown gingen heb ik dit heel consequent volgehouden. Er moet een reden zijn om je bed uit te komen. Deze motivatie en discipline helpen mij in ieder geval om niet te verzanden in een sombere lamlendigheid. 

Met vakcollega’s ben ik op zoek gegaan naar wat nog wel kan. September mochten koren nog zingen. Een vruchtbare brainstormsessie met collega Marijke en Alinda, leverde inzicht op in hoe we corona proof ons werk zouden kunnen aanbieden.  

Collega Karin Tooren en ik hebben samen de supertoffe ‘This Is Me’ workshop ontwikkeld op een fantastische locatie. Zowel wij als de deelnemers hadden er superveel zin in... maar helaas, de post op social media was nog vers toen opnieuw de rem erop ging. Weer mag er niet gezongen worden. Om moedeloos van te worden...

Ondertussen had ik mijn pijlen ook op alternatief werk gezet. Een nieuwe baan was wonderbaarlijk snel gevonden. 13 Oktober kon ik als contactcenter medewerker bij de Maartenskliniek in Nijmegen aan de slag! Het was een pittige inwerkperiode, er was veel te leren maar het gaf voldoening weer aan het werk te zijn. Ritme tussen werk en vrij zijn, contact met collega’s en jezelf nuttig maken, doet me goed. Omdat ik de hele dag zittend werk heb, besluit ik dagelijks met de fiets te gaan. 48 km op en neer naar mijn werk, fit aankomen en met een leeg hoofd thuiskomen. Heerlijk!

En toen... kwam die wens baan voorbij

8 December, mijn lief schoof de vacature van Verbindend Coördinator voor De School voor Transitie onder mijn neus. Ze zochten ‘Iemand die werkt vanuit verbinding en vertrouwen. Die makkelijk contact legt. Open en flexibel is. Bereid is om nieuwe dingen te leren, risico wil nemen om daarin samen op te trekken. Een creatieve geest, die secuur werkt en bereid is een stap extra te zetten.’ ...en ik zei ‘Ze hebben het hier over mij’ 

Niet eerder ben ik een vacature tegengekomen waarin ik mezelf helemaal herkende. Waarin taakomschrijvingen staan die in lijn liggen met wat ik in mijn eigen werk ook doe. Een verbindend coördinator is zoiets als regisseur zijn in een andere context. Maar het mooiste van alles, dit is de organisatie waar ik heel graag voor zou willen werken! Niet tijdelijk maar blijvend in combinatie met mijn werk als regisseur. 

Mijn sollicitatiebrief voelde als een vreugde fontein, was atypisch en net iets te lang, maar helemaal vanuit mijn hart geschreven. De uitnodiging kwam snel maar de procedure duurde door corona lang. Het was het wachten waard. Na twee hele fijne gesprekken ben ik welkom geheten bij De School voor Transitie. Ik kijk ernaar uit om 1 mei te starten bij een geweldig team met een prachtige missie. Een mooi cadeau in deze bijzonder tijd. 

Liefs, Bianca

P.s. Welk cadeau heb jij mogen ontvangen in deze tijd?