Zondagmiddag 8 maart 2020; onze eerste en uiteindelijk tevens laatste repetitie in de Theaterkerk Bemmel met het projectkoor ‘De Toekomst van een Verleden.’ De geluiden rondom het coronavirus worden zorgelijker. Zelf denk ik naïef dat het wel los zou lopen. What was I thinking! In mijn brein was geen plek voor de gedachte dat we niet zouden uitvoeren in mei 2020…
11 Maart, woensdagavond repeteerde ik nog met Popkoor 2000. Ik voel me niet helemaal kiplekker. Iets waar ik normaal gesproken geen punt van maak, maar gezien de ontwikkelingen voelt het niet goed om te repeteren met Koor Harmony op donderdagavond. Ook de oefendag in dat weekeinde, met popkoor 2000, ging niet door. Op 15 maart valt op veel plaatsen het doek en wordt het oorverdovend stil in korenland.
Het projectkoor ‘De Toekomst van een Verleden’ is nog maar 6 weken van de uitvoering vandaan.... Alles ging zo voorspoedig, ik kan het gewoon niet geloven dat mijn ’podium’ in één klap omringt werd met dikke optrekkende mist.
Weet je nog dat ik in mijn vorige blog schreef over dat model van die ijsberg als praatplaatje? Het was pas geleden, op een zondagochtend, dat ik er weer aan moest denken. Net toen ik op het idee kwam om over de afgelopen periode te gaan schrijven. Het proces van de 3 traptreden geeft mooi inzicht op hoe ik met de struggles van de afgelopen tijd ben omgegaan.
Waar ben ik op het podium?
Het werd duidelijk dat corona geen gewoon griepje was en dit niet met een paar weken opgelost zou zijn. Samen met mijn projectpartner ben ik direct in de actiemodus gegaan. De uitvoering van ‘De Toekomst van een Verleden’ werd verplaatst naar februari 2021! Ook mijn opdrachtgevers stelde de uitvoering uit, in eerste instantie werden concerten verschoven naar de eerste helft van 2021. Repetities en workshops werden voor een deel uit de agenda geschrapt, maar nog steeds in de hoop dat we met een paar maanden weer aan de slag zouden kunnen.
Toen eenmaal alles gepland en geregeld was, besloot ik mijn ‘vrije’ tijd te besteden aan uitgestelde-klussen-in-huis. Zo maakte ik van dit ongemak toch een zinvolle tijdsbesteding. Met frisse moed begon ik aan schilder- en opruimklusjes. Gelukkig kwam ik in aanmerking voor de TOZO regeling, dat was een hele geruststelling. Het was prachtig weer, ik besloot de situatie te accepteren en gewoon te genieten van wat er wel was.
Na 3 maanden gleed het prachtige voorjaar in een mooie zomer. Langzaamaan mochten koren met gepaste afstand zingen. Toch waren de vooruitzicht nog steeds niet goed, om geen risico te nemen is de voorstelling opnieuw verplaatst naar juni 2021. Ik wilde graag bezig blijven en mijn brein voeden. Dus meldde ik me aan bij een online training Voice en Physiek bij collega Panda van Proosdij. Maakte dankbaar gebruik van de online meezing video’s en ik deed mee met de zomerzangweek van Ruben Smits. Heerlijk om zelf weer te zingen! Note to self: wat heb ik dit enorm gemist, ga weer zingen!
Inmiddels lag bij mij op creatief vlak alles stil. Geen reuring, prikkels of uitdagingen. Geen inspiratie ook. Een gevoel van onzekerheid en leegte kroop langzaam onder mijn huid. Na drie maanden hield de TOZO voor mij op en ik zag mezelf nog niet aan het werk in het najaar. Twijfels slaan toe, moet ik op zoek naar werk? En zo ja wat dan? Ik kon niet meer genieten van de rust, werd onrustig in mijn lijf en in mijn hoofd.
De mist werd dikker en kouder...en ik….ik stond wiebelig op mijn podium, raakte langzaam de richting kwijt....
Tot het volgende schrijfsel 😉
Liefs, Bianca
p.s.
Wat doe jij als je jouw richting kwijtraakt?
Reactie plaatsen
Reacties
Lieve Bianca, wat fijn om je blog te lezen.
Wat hebben wij een bijzondere relatie. We kennen elkaar al zo lang. We komen niet bij elkaar op bezoek, maar als we elkaar zien is het voor mij zo vertrouwd, zo fijn. Ik heb het gevoel dat ik alles tegen je kan zeggen, gewoon bij Albert Heijn. Bijzonder toch!!! Ik hoop daarom ook niet dat we elkaar uit het oog verliezen.
Heel veel schrijfplezier.......ik volg je!!
Liefs Carla